Sinister

2005 yılında çektiği ilk uzun metraj filmi The Exorcism of Emily Rose ile dikkatleri çeken Scott Derickson filmdeki gerçekçi atmosferle ve titizlikle büyük beğeni toplamıştı. 2008’de çektiği The Day the Earth Stood Still remake’i ise yönetmen üzerinde ilk film sonrası oluşan beklentiyi hüsrana uğrattı. 2012’de Insidious ve Paranormal Activity filmlerinin yapımcısının yeni filmi, başrolünde Ethan Hawke‘ın olduğu  Sinister‘ın yönetmenlik koltuğuna oturan Derickson, senaryodaki sarkmalara rağmen kendinden beklenen bir iş çıkardı.

Sinister, Ellison Oswalt isimli bir suç yazarının yeni romanına malzeme toplamak için ailesiyle birlikte daha önce yaşayan tüm hane halkı öldürülen bir eve taşınmalarını konu alıyor. Evin tavanında bulduğu kutudan bir projektör ve birçok 8 mm video kaset çıkan Ellison kasetleri izler ve kan dondurucu manzarayla karşılaşır. Video kasetlerin içeriği evde daha önce yaşayan insanların işkence gördüğü ve öldürüldüğü snuff filmlerden oluşur. Ellison hem romanına malzeme çıkarmak hem de gerçeklerin peşine düşme merağı ile video kasetlerin izini sürer.

Bakıldığı zaman konusu klişelerle bezeli bir film Sinister. Korku filmlerinde daha önce defalarca karşımıza çıkan bu temaya rağmen Sinister neden izlenmeli? sorusuna verilebilecek birkaç cevap var. Bunların en başında atmosfer geliyor. Çatı katında bulunan Snuff filmler, karanlık atmosfer, 8 mm filmler, video kasetlerin arkasındaki müzikler… Uzun süre Ellison’la birlikte biz de gerçeğin açığa çıkmasını bekliyoruz ancak Sinister gerçeği verme konusunda oldukça yavaş davranıyor ve kurduğu atmosferin avantajını sonuna kadar kullanıyor. Filmi benzerlerinden ayıran bir diğer etmen ise Ethan Hawke. Ellison karakterini canlandıran Hawke, ağır başlı oyunculuğu ile filmin bu kadar gerçekçi olmasına katkıda bulunuyor.

Son yarım saatine kadar üstüne ağır ağır koyarak kurduğu bu yapıyı finaliyle yerle bir ediyor Sinister. Pagan dinlere ait Bughuul isimli şeytani bir tanrının muhabbetinin dahil olmasıyla film inandırıcılık konusunda büyük sıkıntılar çekiyor. Her korku filminin olmazsa olmazlarında twist kaygısı, başarılı uygulanamayınca filmin öne çıkan hikayenin oluşum evresini de zedeliyor.

Gerçekçi ve sağlam bir konuyu kötü sonuçlandırsa da Sinister, korku filminden beklenen gerilimi vermeyi başarıyor. Yılda 2-3 iyi korku filminin çıktığı şu dönemde 2010 sonrası yapılacak listelerde yer alabilecek kalitede bir iş.