13.05.2016
Nokta – 25
Mahi va gorbeh (2013)
Üç yıl önce İstanbul Art News dergisi, İstanbul Film Festivali bölümlerinden biri için tanıtım yazısı yazmamı istemişti. O zaman gözüme çarpmış olmasına rağmen, tek plan olmasından başka özelliği olmayan tek plan filmlerinden bıktığım için fazla önemsemediğim Mahi va Gorbeh, söz konusu tekniği hem flashback hem de flashforward anlatımlarına yedirerek benzerlerinden net bir şekilde ayrışıyor. Üstelik “Balık ve Kedi” bu teknik cambazlığın içini öyküsüyle de doldurabilmiş bir yapım.
Ravenous (1999)
(Bone Tomahawk + The Revenant + Evil Dead) / 5 = Ravenous.
Korku- komedi arasında gerilmiş ipin üzerinde yürümek için iyi cambaz olmak gerekir. Ravenous’un banal müzikleriyle neden kendi kendini sabote edip komedi yapmaya çalıştığını anlamak mümkün değil.
Mr. Right (2015)
Eğer yazdığın senaryo ilk yedi dakikada üç şarkı çalınmasını gerektiriyorsa büyük ihtimalle kötü bir yazarsın Max Landis. Babanın John Landis olması hasebiyle de Hollywood nepotizminden faydalanıyorsundur.
Bir de Victor Frankenstein’ı yazmış olmana rağmen büyük bir kibirle The Force Awakens’ın senaryosunu eleştiriyorsun. Bence babana da çok güvenme. Gün gelir “O iğrenç senaryoyu hangi elinle yazdın?” diye sorar ve cevabını beklemeden elini keser. Bu sırada Han Solo, Jabba tarafından dondurulmuş ve bilinmeze doğru yola çıkmıştır.