Nokta – 60

Little Men (2016)

İki gencin dostluk hikâyesi üzerinden yetişkin olmak ve büyümek üzerine değerli bir deneme.

Farklı etnik gruplara ait bu gençlerin çok da ortak noktası olmamasına rağmen birbirlerine tutunmaları ve artık “yetişkin” ailelerin bu ilişkiyi çocukların anlayamadığı sebepler yoluyla zedelemesi gayet başarılı şekilde işlenmiş.

Büyümek (Coming of Age) hakkında çekilen filmlere yaşlandıkça daha mesafeli bakar oldum. Çocukların sorunlarını, onların gözünden anlattıkları zaman çözümü bulmak kolaylaşıyor. Ancak iyi çekilmiş bir büyüme filmi size kendiniz hakkında da çok şey söyleyebilir.

“Küçük adamlar”, ismiyle gayet uyumlu. Belki büyük bir film değil ama küçük bir güzellik.

Jack Reacher: Never Go Back (2016)

Tom Cruise ilk filmde başaramadığını ikincisinde de başaramamış. Üstelik bu kez Tom Hanks’in gittikçe kalitesizleşen Robert Langdon filmlerini anımsatacak kadar kötü bir devam filmi var karşımızda. Bir sonraki filmi Michael Dudikoff’un American Ninja 5’i seviyesine gerileyeceğini tahmin ediyorum. Karakterin en azından bu haliyle kurgusal olarak yaşaması mümkün değil. Kimse düşük bütçeli, 80’li yıllarda kalmış bir Görevimiz Tehlike filmi izlemek istemez.

Passengers (2016)

Her yerde karşımıza çıkan Jennifer Lawrence ve Chris Pratt’in, “bir filmde de beraber çıkalım” diyerek oynadıkları film, Deus Ex Machina’sıyla insanları güldürecek bir beceriksizlik abidesi. Özellikle filmin son yarım saati, meteorlarla çarpışmış bir uzay gemisi gibi paramparça. Kitabından daha çok zevk alınabileceğini düşünüyorum.

Masterminds (2016)

Saturday Night Live’cılar da iyice 90’lı yıllardaki Prestij Ailesine döndüler. Birinin baş gösterdiği yerde öbürleri de bitiyor.

Senaryoya bağlı kalmadan yapılan sayısız esprilerden en iyilerinin seçilmesi ile oluşan, gel gelelim bu haliyle bile komik olmayan “konuşan resimler” filmlerinden biri daha. Bir kez gülmüş olabilirim. Emin değilim.