Nokta – 81

Good Time (2017)

İleride dönüp bakıldığında Good Time, Safdie kardeşleri herkesin radarına sokan film olarak anılacak. Bir kez daha düşmüş bireyler üzerinden, işlevsiz aile temasını dinamik yönetim ile işlemişler. Filmin başında büyük kardeşin küçük kardeşi bunca badire içerisine sokuyor olması mantıksız gelse de öykünün bütününde nihai amaca hizmet ettiğini görebiliyoruz. Fişek gibi.

 

Visages e vilages (2017)

Agnes Varda’nın sevimliliği bile tek başına filmi yürütmeye yetiyor da artıyor bile. Bu yaşta kafası zehir gibi çalışan bir Varda’yı izlemek büyük keyif. JR ile uyumları da göz kamaştırıyor.

 

The Party (2017)

Kadrosuyla dikkatleri üzerine çeken filmin asıl parlayan yıldızı en iyi yazılmış karaktere hayat veren Patricia Clarkson. Bunun dışında filmi, kısa süresi ile hızlıca akıp giden eğlenceli bir tiyatro oyunu olarak özetleyebiliriz. Etkisi uzun sürmüyor ancak Filmekimi’nde salonca keyifle izlenen filmlerden biriydi.

 

Megan Leavey (2017)

Köpekli filmlere ayrı bir zaafım olduğunu yadsıyamam. Megan karakterini bize yansıtabilirken, köpeğin karakterini tam olarak hissedemiyoruz. En büyük gücü ikili arasındaki bağ olan böyle bir film için büyük bir handikap bu. Sonlara doğru hikayesini koşar adım bitirmeye çalışması da büyük bir dezavantaj ancak yine de benim için duygusal bir köpekli film. Sevmemem mümkün değil.