Nokta – 88

Only the Brave (2017)

Son dönemde izlediğim biyografik filmler (örneğin Breathe) çok daha ilginç olayları konu almalarına rağmen karakterlerini iki boyutlu çizmişlerdi. Yaşanmış bir hikâyeden yola çıkan Only the Brave ise bu dertten muzdarip değil. Zamanını iyi kullanıyor. Filmde konu edilen itfaiye ekibinin en önemli karakterlerini tanıma fırsatı buluyor ve onlar için endişe duyuyorsunuz. Bu filmi değerli kılan karakter merkezli senaryosunun incelikle işlenmiş olması. Hikâye anlatıcılığı açısından kalbur üstü bir film.

Thank You for Your Service (2017)

PTSD konusu bugüne kadar birçok savaş filminin en önemli temalarından biri olmuştur. Bir ilk filme göre oldukça başarılı bir iş olan Thank You for Your Service ise diğer filmlerden biraz farklı. Bazen fazla “kör göze parmak” olsa da seyirciye aktarmak istediği bir mesaj var. Bu mesajını da güçlü bir şekilde iletmeyi başarıyor. Miles Teller sorunlu, tekinsiz karakterini zarafet ile canlandırıyor.

Black Panther (2018)

Sıradan bir Marvel filmi olarak başlayan ve ilerleyen Black Panther orta kısımlardan itibaren Killmonger karakteri ile söyleyecek sözü olan bir filme dönüşüyor. Sosyal mesajını tribünlere dönerek değil, Killmonger’ın savunmasız siyahi bir çocuk olarak beyazların dünyasında kalması üzerine kuruyor. Haklı olduğunu biliyoruz. “İyi”ler ile farklı yoldan da olsa aynı noktada buluşmaları filme fazladan bir doku ekliyor. Kültürel önemi nedeni ile fazla abartıldığını düşünsem de Kara Panter keyifli bir film.