Wonder: Bizi Gerçek Kılan Farklılıklar

Çok Satan Kitap Sinemalarda…

New York Times’ın en çok satanlar listesine giren Wonder romanı sonunda beyaz perdeye uyarlandı ve iyi bir casting çalışmasıyla izleyicilerin beğenisine sunuldu. Ödül sezonunda bilhassa filmin başrol oyuncusu olan ve Room filmiyle adını kitlelere duyuran çocuk oyuncu Jacob Tremblay’ın performansı merak konusuydu. Fiziksel değişim geçirmesi gereken bir rolde neler yaptığını genel seyirci dört gözle merak ediyordu. Nitekim ilk izlenimlerden sonra film tuhaf bir şekilde ödül sezonu potasından çıktı. Böylece Tremblay’in durumu muğlaklaştı. Bunun nedeni ne olabilir bilinmez ama Wonder ülkemizde de sonunda vizyona giriyor.

Filmin konusunu kısaca şöyle özetleyebiliriz: Auggie (Jacob Tremblay) doğuştan deformasyon geçirmiş bir yüzle doğmuştur. Bu yüzden küçük yaşına rağmen sayısız ameliyat geçirir. Bu ameliyatların sonucunda yüzü olabilecek en düzgün hale getirilse de ameliyat izleri ve çeşitli farklılıklar nedeniyle ailesi belli bir yaşa kadar evde eğitim verirler. Ancak anne Isabel (Julia Roberts) oğlunun normal bir hayat sürmesini istemesinden dolayı onu okula gönderme kararı alır. Bunun üzerine Auggie acımasız yeni dünya ile tanışır.

Hikâye Kurgusu Filmin En Güçlü Yanı

Yıldız oyuncu kadrosunun içinde Julia Roberts, Owen Wilson ve Mandy Patinkin gibi tecrübeli oyuncuları barındıran film, farklı görünmesine karşın normal bir hayal gücüne sahip çocuğun endişelerini beyazperdeye yaratıcı bir şekilde sunmayı başarıyor. Ana akım sinema için belirli bir formülü başarılı bir şekilde uygulayan Wonder, özellikle çocuk izleyicilere önemli erdemler kazandırabilecek söylevleri içinde bulunduruyor.

Filmdeki farklı karakterlerin gözünden hikâyeye perspektif kazandırmak için yapılandırılan anlatı dili, filmin yavanlaşmaya başladığı anlarda senaryonun kurtarıcısı haline geliyor. Böylece yan hikayelerle ana hikâyeyi besleyerek insanların yaşadığı yalnızlığı, travmaları ve aile şefkati açlığını açık ve temiz bir şekilde izleyicilerine sunabiliyor.

Filmin en eksi tarafı diyebileceğimiz unsurlar ise karakterlerin geliştirilmemesi olabilir. Hikâye kurgusu ne kadar yaratıcı sunulsa da aynı derinliği karakterler yaratılırken sağlayamamışlar. Tamam her karakterin kendince bir hikâyesi var, alışkanlıkları var. Ama bu rutin karakterlerin derinliklerine inmemiz için yeterli mi? Bence değil. Hatta karakterler o kadar ezbere bir şekilde tasarlanmışlar ki, film içerisinde her hareketleri tahmin edilebiliyor.

Haklı Olmakla Nazik Olmak Arasında Tercih Yapmanız Gerekirse Nazik Olmayı Tercih Edin

Ek olarak neredeyse tüm karakterler iyiler… Düşünün en kötü karakterlerin bile iyi olduğu bir filmden söz ediyoruz. Bu yüzden de karakterler arasındaki klişe çatışmalar kendiğinden çözülürken elimizde sadece Auggie’nin fiziksel görünümündeki deformasyon kalıyor. Ona karşı davranışlar, acımasızlıklar, bakış açıları vesaire filmin odağına yükleniyor. Ancak bu tek konu filmin bütünlüğünün ağırlığını kaldıramıyor. Böylece yan hikâyelerden destek alınıyor. Film daha sert bir yöne gidebilecekken bir anlamda ailelerin evlerinde huzurlu bir şekilde izleyebilecekleri ana akım kendini iyi hisset filmine dönüşüyor.

Sonuç olarak çocuk izleyicilerin aileleriyle birlikte gidebilecekleri, planlı ve senaryo formülünün başarıyla uygulandığı bir film ortaya çıkartılmış. Wonder’ın film içerisinde verdiği mesajlar dokunaklı bir şekilde filmin içerisinde sunulurken, farklı karakterlerin bakış açılarından bakan hikâye kurgusu filmin kendi içerisinde tıkanmasını engellemiş. Böylece karşımıza eli yüzü düzgün ve seyir zevki yüksek bir aile filmi ortaya çıkmış.