Xavier Dolan: Sinemasına Aşık Olunası Genç Bir Cambaz

Mommy (2014)

“Öyleyse Turta mı, Kırıntılı mı?”

Ve nihayet beklenen kırılma geldi. Geçtiğimiz sene Filmekimi koridorlarında biraz tedirgin birazda merak içerisinde izleyicisinin konuşlandığı Mommy, yönetmenin şu ana kadar izlediğimiz son filmi. İlk film olan Annemi Öldürdüm’ ün yeni bir varyasyonunu ele alan yönetmen, bu kez heteroseksüel bir anlatı içerisinde “bakın ben sadece homoseksüel anlatının içine hapsolmuş bir yönetmen değilim” dercesine izleyicisine göz kırpıyor. Zira çoğu eleştirmence Dolan, bağlı bulunduğu konuya hapsolmuş ve bunun dışına çıkamayan bir yönetmen imajında görülmekteydi. İlk dört uzun metrajlı filmden sonra bu kez sadece yönetmen koltuğunda oturan Dolan; onun filmlerinde kemik kadroyu oluşturan ve sanki onun filmlerinden başka filmlerde oynamaması gerektiğine inandığımız Anne Dorval ve Suzanne Clément ikilisinin performansları, bu filmde hak vermek gerekirse oldukça iyi.

Islahevinden yeni çıkmış Steve (Antoine-Olivier Pilon) ve annesinin sevgi, nefret ve öfke içinde süregelen kısa birkaç gününe şahit olduğumuz film, bu kez o aşina olduğumuz Dolan aşırılıklarını görsel mizansenden ziyade daha çok müzikler üzerinden inşa eden bir yapıda. Dolan sinemasında konu konumuyla bir dönüm noktası niteliğindeki Mommy, popüler kültürün çoğu unsurundan beslenen ama usta işi kadrajlarıyla genç yönetmenin ustalıkla ipin üzerinde dans ettiği bir film. Günlük rutinin her ne olursa olsun devam ettiği zaman algısının her filminde işlendiği Dolan sinemasında, Mommy’ den Anne Dorval: “…öyleyse turta mı kırıntılı mı?”