Yönetmen Koltuğu: Andrei Tarkovski

5)Zerkalo – 1975

Tarkovski’nin sanırım seyirciyi en fazla zorlayan filmlerinden biri olan Zerkalo, yine onun iç dünyasından izler taşıyan ve yine damlaların bir araya gelerek bir olduğu filmlerinden. Film, her ne kadar ilk olarak kocası evi terk ettiği için iki çocuğu ile yalnız kalan bir anne üzerinden başlasa da bir süre sonra erkek çocuk ile baba, çocuğun karısı ile anne bir adeta tek kişiymiş gibi olur. Sık sık aynada Natalya’nın kendini Maroussia olarak görmesi ile İgnat ile Aleksei’nin de sesleri karışır birbirine. Bu tamamen kişisel ilk yarıdan sonra ise film, gerçek savaş görüntüleriyle bir belgesele evrilir.

Tarkovski’nin insanın ruhi yolculuğunu da toplumsal çıkışlarını da aynı potada yer vermeye çalıştığı filmi Zerkalo’nun, zaman ve mekan algısını tamamen yok eden filmlerden olduğunu belirtmek gerek.